111. போமென்று விடுகாதே புலஸ்தியாகேள்
புகழுடனே பெருநூல்யான் செய்வேனென்றேன்
தாமேதா னவரவர்கள் செய்தநூற்கள்
தாரணியில் மெத்தவுண்டு யிதுபோல்சொல்வார்
வேமேதான் சூட்சாதி சூட்சம்யாவும்
வெகுவிதமாய்ச் சொல்லிவைத்தேன் பெருநூல்தன்னில்
நாமேதான் சொன்னபடி பெருநூல்தன்னில்
நாட்டிலே யாரேனுஞ் சொல்லார்தானே.
விளக்கவுரை :
112. சொல்லாத கருவா நூலுக்கெல்லாம்
தோற்றமுட னின்னூல்தான் குருநூலாகும்
வெல்லவே சித்தர் முனி ரிடிகள் தாமும்
வேதாந்தத் தாயினது கடா ட்சத்தாலே
புல்லவே போகரது பெருநூல் சாகரந்தான்
பேரான னூற்கெல்லாம் பெருனூலாகும்
அல்லவே சாத்திரத்தைப் பாடினாலும்
அவனியிலே கருவாளி காண்பான்பாரே.
விளக்கவுரை :
113. காண்பானே சாத்திரத்தை மதியூகிதானுங்
கருவான கருவிகர ணாதியெல்லாம்
ஆண்மையுள்ள சிங்கந்தா னறிவானப்பா
அப்பனே வீண்பிள்ளை அறிவானோசொல்
மாண்பான மாநிலத்தில் மெத்தகோடி
மன்னர்கள் குருக்கள்மார் மாந்தர்யாவும்
தாண்பான சாத்திரத்தை யுகந்துப்பார்த்து
தகைமையுள்ள சாத்திரத்தை தோடிப்பாரே.
விளக்கவுரை :
114. தோடித்தா ரானாலே பாவமெய்தும்
தொல்லுலகில் தெரியாம லவலமென்பார்
தூடித்த பாவிகட்கும் கருமிகட்கும்
தூருடனே இடிபோலே சாபம்நேரும்
பாடியங்கள் தெரியாமல் பலவாறாக
பாரினிலே துடிப்பார் பலனூல்தன்னை
பூடிதமாய் யென்னூலைப் புகழ்ந்தோர்தாமும்
பூதலத்தில் சித்தனைப்போல் வாழ்வார்தானே.
விளக்கவுரை:
115. வாழவே புலஸ்தியனே சொல்லக்கேளீர்
வாகுடனே திரேதாயி னுகத்திலப்பா
நீழவே வரரிடியாம் சித்துதாமும்
நீடாழி காலம்வரை யுலகிருந்தார்
ஆழவே வெகுகோடி சாத்திரங்கள்
அப்பனே பாடியல்லோ சாகரத்தில்
சாழவே சமுத்திரத்தி லுருவிவிட்டார்
சார்பான னூல்களெல்லாம் மிதந்துதாமே.
விளக்கவுரை :